اثربخشی آموزش مهارت های خودنظم بخشی بر شادکامی دانش آموزان دختر اول دبیرستانی

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های خودنظم بخشی بر شادکامی دانش آموزان دختر اول دبیرستانی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بوده و جامعه آماری شامل 137 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه دبیرستانی واقع در منطقه 5 تهران بود. نمونه آماری شامل 30 نفر دانش آموز بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و تصادفی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ (mslq) بود. گروه آزمایش در شش جلسه آموزش مهارت های خودنظم بخشی شرکت کردند، ولی در گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه (در نمره شادکامی و خودنظم بخشی) تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.0001). بدین صورت که کاربرد آموزش مهارت های خودنظم بخشی، میزان شادکامی دانش آموزان را افزایش داده و این حالت بعد از گذشت یک ماه نیز حفظ شده است. همچنین گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، عملکرد بهتری در یادگیری خودنظم بخشی نشان دادند.